Dia 1

1
Oradour sur Glane
10 Juni 1944 Een eenheid van de Waffen SS
omsingelt het dorp Oradour sur Glane. 642 mannen,
vrouwen en kinderen vinden de dood door kogels en
vuur. Ter nagedachtenis van dit drama is het dorp
Oradour sur Glane sinds 1944 in zijn vernielde
staat behouden.
2
Oradour zoals het was ...
3
Het kerkplein
4
De Stationsstraat
5
Een rustig dorpje op het platteland
6
Het parochiehuis
7
Het marktplein
8
De gemengde klas schooljaar 1942-1943. GEEN
OVERLEVENDEN !!!
9
Het dorp werd op 10 juni 1944 door het eerste
regiment 'Der Führer' van de SS-pantserdivisie
'Das Reich' ingesloten en volledig verwoest.
Bij deze overval werden 642 mensen
vermoord. Slechts ZES personen overleefden het
bloedbad. Aanleiding was vermoedelijk de inval
van de geallieerde troepen in Normandië op 6 juni
1944.
10
Een zaterdag zoals alle zaterdagen. Oradour
maakte zich op voor de zondag. De huisvrouwen
deden hun inkopen en de mannen waren gewoon aan
het werk. Veel mannen waren al gewoon thuis omdat
de zondag voor de deur stond (hierin kan ook de
reden liggen voor het tijdstip van de operatie
de zaterdag na 12.00 uur).
Op dit plein werd de bevolking verzameld.
11
Voor de bewoners van Oradour was alles rustig,
maar 10 kilometer verderop bracht de Duitse
majoor DICKMAN alles in gereedheid om naar
Oradour op te rukken. Zijn colonne arriveerde om
1.30 uur in Oradour en in het gehucht Bellevue
zei Tweede Luitenant Barth tegen zijn mensen dat
"zij vandaag bloed zouden zien vloeien".
12
Binnen een half uur was het gehele dorp omsingeld
en alle in- en uitgangen en toegangswegen werden
afgesloten. Majoor Dickman richtte een boerderij
tussen Oradour en het dorpje Bordes in als
commandopost.
Als reden voor de overval werd een routinematige
identiteitscontrole opgegeven, waartoe alle
inwoners zich op het marktplein moesten
verzamelen ...
13
Over de stemming zei een van de weinige
overlevenden later dat deze gemoedelijk was. De
mensen praatten normaal met elkaar en her en der
was er een schampere opmerking te horen. Ook
werden hier en daar door de Duitsers
geruststellende opmerkingen gemaakt. Bekend is
hun opmerking tegen de pasteibakker, toen deze
zich zorgen ging maken over de cakes die hij net
in de oven had gedaan. Ze zegden hem dat hij
zich geen zorgen hoefde te maken en dat zij" er
wel even op zouden letten.
Gerustgesteld zou de man zich hebben
omgedraaid en het gesprek met zijn dorpsgenoten
hebben voortgezet.
14
Om 15.00 uur begonnen de soldaten de mannen en de
vrouwen van elkaar te scheiden. De mannen aan de
ene kant van het terrein en de vrouwen en
kinderen aan de andere kant. Een bevel in het
Duits werd gegeven en de groep met vrouwen en
kinderen werd naar een uitgang van het dorp
gedreven, waar de kerk stond.
15
Een Duits officier, die goed Frans sprak, beval
burgemeester Desourteaux hem gijzelaars aan te
wijzen. De burgervader weigerde en bood zichzelf
aan als gijzelaar. Intussen waren alle wapens van
de dorpsbewoners ingeleverd.
16
Toen brachten de Duitsers hun wapens in stelling
vóór de verzamelde mannen.
De gesprekken verstomden. De mannen werden
opgesplitst en opgesloten in diverse schuren.
Om 16.00 uur hoorde men een enorme knal. Direct
hierna begonnen de machinegeweren te ratelen.
Overal hoorde men kreunende mannen. De geur van
bloed vermengde zich met de geur van hooi, stof
en kruitdamp.
17
Wat het lot van de vrouwen en de kinderen
betreft, is er een getuigenis van een aan de
slachting ontsnapte vrouw. Zij vertelt dat zij om
14.00 uur opeens Duitse soldaten in haar huis
aantrof, die haar dwongen naar het marktplein te
gaan, waar de mannen en de vrouwen van elkaar
werden gescheiden. Alle vrouwen (veel moeders
hadden hun kinderen op de arm of tegen zich
aangedrukt) werden in de kerk bijeengedreven.
Met grote angst
wachtten zij de gebeurtenissen af.
18
Omstreeks 16 uur kwamen twee jonge soldaten de
kerk binnen en plaatsten een soort kist in het
koor. Uit deze kist hingen lange draden tot op de
grond. Plotseling een oorverdovende knal,
waardoor de hele kerk in brand vloog en alle
vrouwen en kinderen levend verbrandden.
Die mensen moeten
door een hel gegaan zijn.
19
De moordenaars van het Herrenvolkslachtten
honderden vrouwen en kinderen af. Het jongste
slachtoffertje was nog geen week oud !!!
20
Later op de dag werd de rest van het dorp in
brand gestoken. In
de loop van de namiddag kwam een tram, die een
proefrit maakte, met een paar bewoners in Oradour
aan. Deze passagiers werkten bij de
trammaatschappij. Eén van hen stapte uit en werd
prompt doodgeschoten. De nazi's stuurden de tram
met de andere passagiers terug naar Limoges. Toen
de volgende tram in Oradour arriveerde om 19.30
uur, mochten 20 inwoners van Oradour uitstappen.
Zij kregen van de Duitse soldaten te horen dat
zij hun gelukkig gesternte mochten danken, want
dat de rest van Oradour was afgeslacht.
21
De Duitsers hadden inmiddels Oradour geplunderd
en gingen weg. Twee dagen later
kwamen ze terug om twee grote massagraven te
delven. Een paar dagen later zonden de Duitsers
een paar officieren naar Oradour. Hun taak was de
EFFECTIVITEIT VAN DE OPERATIE TE EVALUEREN.
Een paar inwoners van Oradour, met wat
pluimvee, bleven ontredderd en verslagen achter.
Zij hadden de droevige taak om de dode mannen te
identificeren en te begraven, en vervolgens de as
van de vrouwen en kinderen te verzamelen.
22
Nu is het dorp een aangrijpend openluchtmuseum
23
Bij de ingang van het dorp werd in 1999 een
museum opgericht.
24
De ingang van het dorp.
25
De hoofdstraat.
26
De kerk waarin de vrouwen en kinderen omkwamen.
27
Het kerkinterieur en een schrijnend getuigenis.
28
Het postgebouw.
29
Hier werden honderden vrouwen en kinderen
afgeslacht door de nazis. Gij die passeert,
wees ingetogen. Gij die gelooft, bid voor de
slachtoffers en hun familie. Dat ze rusten in
vrede, want zij leven voort in de eeuwigheid.
30
Slechts zes personen overleefden dit bloedbad.
31
De overgebleven inwoners van Oradour woonden
enkele jaren in primitieve omstandigheden tot het
nieuwe dorp Oradour in 1953 werd ingewijd.
32
VERGEET HET NOOIT !
EINDE