Patxi

1
PATXI ERREMENTARIA
2

• Munduan asko bezala, Aralar inguruko herrixka
  batean errementari bat bizi zen. Patxi zuen
  izena eta oso gaiztoa zela esaten zuten.
• Horregatik, behin, Zart izeneko deabru bat
  bidali zioten infernutik. Errementari hura, nola
  edo hala, infernura eramateko agindu zioten.
• Eta horrela, goiz batean, Zart, infernua
  utzirik, Patxiren sutegiraino joan zen. Patxi
  lanean ari zen hauspoari eragin, txingarrak
  astindu, aizkorak zorroztu, sutan burdina goritu,

3

• - Egun on! - esan zion deabruak.
• - Baita hiri ere! erantzun zion Patxik.
• - Oso gaiztoa haizela ziotek denek. Infernuan
  ere horrelako kontuak entzun ditiagu. Horregatik,
  hi harantz eramateko asmotan etorri nauk.
• - Ez zegok gaizki! Baina gose nauk eta
  infernurako bidea luzea duk. Lehenengo gosaldu
  egingo diagu.
• Zarti ongi iruditu zitzaion eta biak
  gosaltzera joan ziren. Mahaian eseri eta bapo
  gosaldu zuten.

4

• Gosaria bukatu zutenean, Patxi jaiki zen eta
  hauxe erran zion Zarti
• - Goazemak orain nahi baduk.
• Zartek eginahalak egin zituen, baina ezin
  zen jaiki. Aulkia bikez igurtzi baitzuen aurrez
  Patxik eta han erantsirik geratu zen deabru
  gizajoa.
• Hala eduki zuen hiru urtez Patxik deabrua.
  Hiru urte luze haiek iragan ondoren, bikea sutan
  berotu zuen Patxik eta hura urtu zenean, Zart
  aske geratu zen.
• Deabruak bere burua aske ikusi zuenean, azkar
  alde egin zuen handik, Patxiri kasurik egin gabe.

5

• Horrela, Patxi, munduan geratu zen. Gero eta
  gaiztoago ari omen zen bihurtzen. Infernuan,
  Patxiri beste deabru bat bidaltzea erabaki zuten.
• Axut izeneko deabrua aukeratu zuten
  horretarako. Abiatu baino lehen, Zartek zera
  esan zion Axuti
• Kontuz ibil hadi! Patxik mahain esertzeko
  esaten badik, ez eseri.
• Ez, ez nauk eseriko. Aski ongi ezagutzen diat
  nik Patxi.

6

• Eta horrela agertu zen, goiz batean, Axut,
  Patxiren sutegian.
• - Egun on! esan zion Patxiri.
• - Baita hiri ere!
• - Gero eta gaiztakeria haundiagoak egiten omen
  dituk. Hala jakin diagu infernuan. Eta hi
  harantz eramateko agindua eman zidatek.
• - Ongi duk! Baina lan asko egin diat eta gose
  nauk. Gainera infernuko bidea luzea duk. Zer
  edo zer gosaldu dezagun lehenago.
• - Bai, goazemak azkar! esan zion Axutek.
• Biak sukaldean sartu ziren eta Patxik erran zion
  Axuti
• - Eser hadi mahaian, lagun!
• - Ez, ez, lasai. Ez diat esertzeko ohiturarik
  erantzun zion Axutek.

7

• Etzan hadi, orduan, horko zezeilu horretan
  hainbeste bide egin eta gero nekatuta egongo haiz
  eta!
• - Bai, hori egia duk esan zuen Axutek
  irribarrez.
• Eta zizeiluan etzan zen.
• Patxik, mahaian jarri eta lasai gosaldu zuen.
  Bukatu zuenean, Axutengana joan eta honela esan
  zion
• - Goazemak orain, nahi baduk.
• Baina Axut, eginahalak egin arren, ezin zen
  zizeilutik jaiki. Zizeilua ere aurrez bikez
  igurtzita baitzuen Patxik.
• Eta han eduki zuen hura ere hiru urtetan.
  Azkenean, bikea suaz urtu eta askatu egin zuen.
  Azkar alde egin zuen Axut gizajoak infernuko
  zulora.

8

• Patxi, berriz ere, munduan geratu zen. Gero
  eta gaiztakeria haundiagoak egiten zituen. Hura
  ez zegoen horrela uzterik. Zer egin
  erabakitzeko, bilera bat egin zuten deabruek
  infernuan.
• Azkenean, nola edo hala, Patxi infernura
  eraman behar zutela erabaki zuten eta,
  horretarako, beste deabru bat izendatu zuten.
• Gatz zuen izena aukeratutako deabrua. Mundura
  abiatu baino lehen, honela hitz egin zioten beste
  bi deabruek
• - Patxik mahaian esertzeko agintzen badik, ez
  kasurik egin.
• - Eta gero zizeiluan etzateko esaten badik ere,
  ez etzan.
• - Ez, ez! Kontuz ibiliko nauk erantzun zien
  Gatzek. Eta mundura abiatu zen.

9

• Goiz eguzkitsu batean, Gatz, Patxiren sutegian
  sartu zen eta egun onak eman zizkion
• Egun on!
• Baita hiri ere erantzun zion Patxik.
• Egia al duk gero eta gaiztakeria haundiagoak
  egiten dituala? Zer habil hor bazter guztiak
  nahasten?
• Hori ez duk egia!
• Ba, hi infernura eramateko esan zidatek niri!
• Ondo zegok! Baina infernurako bidea luzea duk
  eta gosaldu egin behar diagu irten baino lehen!
• Goazemak, ba!

10

• Sukaldean sartu orduko, honela esan zion
  Patxik Gatzi
• - Jarri mahaian.
• - Ez, ez diat ohiturarik.
• - Etzan hadi orduan horko zizeilu horretan.
  Nakakuta egongo haiz honezkero.
• - Ez, ez, nahiko lo eginda nagok. Ez diat
  etzateko beharrik.
• - Motel! Igo hadi orduan etxe aurreko
  pikondora eta jan nahi dituan guztiak, nik
  gosaltzen dudan bitartean.
• - Hori bai! Horixe egingo diat.
• Eta Gatz pikondora igo zen.

11

• Gosaldu zuenean, Patxik ataritik deitu zion
  Gatzi.
• Gatzek jaitsi nahi zuen, baina ezin. Pikondoa
  ere bikez igurtzurik zegoen eta bertan erantsirik
  geratu zen.
• Eskolako haurrek harriak botatzen zizkioten
  egunero. Deabruaren garrasiak entzun arren,
  Patxi ez zen errukitzen eta han eduki zuen hiru
  urtetan. Azkenean, suaz bikea berotu eta Gatz
  askatu egin zuen.
• Gatzek bere burua aske ikusi zuenean, Patxiz
  ez zen gogoratu ere egin. Infernura joan zen
  lasterka.

12

• Egunak joan eta egunak etorri, azkenean,
  Patxiri ere iritsi zitzaion heriotzako ordua.
• Hil zenean, mailua, burruntzia eta kurrikak
  hartu zituen eta zuzenean infernura abiatu zen.

13

• Dan, dan, dan, jo zuen mailuz infernuko
  atea.
• - Nor da? galdetu zioten barrutik.
• - Patxi errementaria naiz - erantzun zuen.
• Hau entzun zutenean, deabru guztiak, ateari
  eusten jarri ziren, Patxi errementaria sar ez
  zedin. Bestela, adio infernuko bakea...

14

• Ikusiz gero ezagutuko zuela pentsatu zuen
  deabru batek eta ateko giltza-zulotik begira
  jarri zen.
• Patxi konturatu zen eta burruntziaz begia
  atera zion.
• Beste deabru batek, ahotsez ezagutuko zuela
  eta, makurturik, atepeko zirrikituan jarri zuen
  belarria.
• Patxi konturatu zen eta, kurrikekin, belarria
  moztu zion.

15

• Azkenean, Patxi, infernuan ez zutela hartu
  nahi konturaturik, zeru aldera joan zen.
• Jo zuen zeruko atea eta San Pedro atera
  zitzaion.
• - Nor zara zu? - galdetu zion honek.
• - Patxi errementaria - erantzun zion.

16

• San Pedro ongi zekien Patxi errementariaren
  berri eta ez zion zeruan sartzen utzi nahi.
• Baina, halako batean, andre zahar bat hurbildu
  zen ate ondora. Ikusi orduko, ezagutu zuen
  Patxik andre hark eta, beldurturik, Patxik
  kalterik egin ez ziezaion, honela hitz egin zion
  San Pedrori
• - Oso gizon zintzoa izan da hau munduan.
  Edonori laguntzeko prest egoten zen beti. Ongi
  merezia dauka gizon honetxek zerua.

17
Orduan, San Pedrok atea zabaldu zion eta Patxi
barrura sartu zen. Geroztik, Patxi errementaria
zeruan omen dago. Hori hala bazan, sar dadila
kalabazan.
18
Amaiera