Pomiar funkcjonalnosci oprogramowania

1
Pomiar funkcjonalnosci oprogramowania

• KRZYSZTOF WYRZYKOWSKI
• S3131
• Gr.522

2
Wstep
W 1979 roku Alan Albrecht opracowal metode
punktów funkcyjnych ( P F ). Opracowana przez
Albrechta metoda jest od roku 1984 rozwijana
przez miedzynarodowa grupe uzytkowników metody
punktów funkcyjnych ( IFPUG ). Idea tej metody
jest okreslenie rozmiaru funkcjonalnego
oprogramowania, z punktu widzenia uzytkownika,
niezaleznie od technologii uzytej do jego
wykonania.
Podstawowe terminy FPA Function Point
Analisys IFPUG International Function Point
Users Group
3
Co nieco o IFPUG

• IFPUG jest organizacja ,która aktywnie przyczynia
  sie do usprawniania metody FPA. Propagowana, oraz
  aktywnie rozwijana znajduje zastosowanie na calym
  swiecie. IFPUG zajmuje sie obecnie glównie
  opracowywaniem oraz publikacja nowych
  podreczników z kolejnymi wersjami FPA.

4

• Obecnie metoda FPA jest najbardziej popularna
  metoda sluzaca do okreslania rozmiaru
  oprogramowania. Poza nia mozna wymienic takze
• MkII FPA- Mark II FPA, nad której rozwojem czuwa
  United Kingdom Software Association
• FPP Full Functional Point, pod patronatem
  Common Software Measurment International
  Consorcium

5
Co nieco o procesie

• Metoda FPA sluzy do szacowania funkcjonalnosci
  oprogramowania zarówno w przypadku nowych jak i
  gotowych projektów (modernizacja). Poprawnie
  stosowany proces FPA sklada sie z szesciu kroków.

6
Analiza punktów funkcyjnych

• Zdefiniowanie typu procesu liczenia punktów
  funkcyjnych.
• Identyfikacja zakresu analizy i granic aplikacji.
• Wyliczenie punktów funkcyjnych dla danych.
• Wyliczenie punktów funkcyjnych dla transakcji.
• Obliczenie wspólczynnika dopasowania wartosci
• Wyliczenie koncowej wartosci punktów funkcyjnych

7
1.Typy zliczania punktów

• Dla nowych projektów, kiedy wszelkich ocen
  dokonuje sie na podstawie wymagan funkcjonalnych
  przedstawionych przez koncowego uzytkownika oraz
  wymagan co do konwersji danych.
• Dotyczy przypadku modyfikacji istniejacego
  oprogramowania, polegajacej na zmianie
  funkcjonalnosci
• Pomiar istniejacej, pracujacej aplikacji

8
2.Identyfikacja zakresu analizy

• Zakres analizy okresla funkcjonalnosc, która
  podlega oszacowaniu. Wedlug IFPUG istnieja
  nastepujace zasady dotyczace wyznaczania granic
  programu
• 1) Granica zalezy glównie od punktu widzenia i
  potrzeb uzytkownika. Uzytkownik powinien okreslic
  zakres i funkcjonalnosc.
• 2) Granice pomiedzy wspólpracujacymi aplikacjami
  powinny zalezec od ich funkcjonalnosci, nie od
  ograniczen technologicznych.
• 3) Ustanowiona granica powinna byc niezalezna od
  zakresu analizy, z wyjatkiem takich niektórych
  zmian funkcjonalnosci, których dodanie lub
  usuniecie spowoduje zmiane granicy aplikacji.

9
3.Wyliczanie punktów funkcyjnych dla danych

• Na tym etapie nalezy zidentyfikowac wszystkie
  logiczne zbiory danych aplikacji (ILF i EIF) oraz
  oszacowac ich kompletnosc. Nastepnie trzeba
  wyliczyc liczbe nieuzgodnionych punktów
  funkcyjnych dla wszystkich ILF i EIF.
• ILF (an internal logical file) grupa logicznie
  powiazanych danych, wymaganych, okreslonych przez
  uzytkownika lub danych kontrolnych utrzymywanych
  i dzialajacych w granicach danej aplikacji. Dane
  kontrolne to dane niezbedne do sterowania
  procesami aplikacji.
• EIF (an external interface file) - okreslona
  przez uzytkownika grupa logicznie powiazanych
  danych lub informacji kontrolnych odnoszacych sie
  do aplikacji, lecz utrzymywanych w granicach
  innej aplikacji.

10
3.1 Wyliczanie punktów funkcyjnych dla danych ( 2
)

• Dla kazdego ILF i EIF nalezy wyznaczyc liczbe
  elementów danych (DET) oraz liczbe elementów
  rekordów (RET).
• RET (a record element type) to podgrupa danych
  w ILF lub EIF okreslona przez uzytkownika, moze
  byc opcjonalna lub obowiazkowa.
• DET (a data element type) to unikalne,
  okreslone przez uzytkownika, nie powtarzajace sie
  pole w ILF lub EIF.

11
3.2 Reguly wyznaczania

• Reguly wyznaczania RET
• licz jako RET kazda podgrupe danych ILF lub EIF
• jesli nie mozna wydzielic podgrup nalezy kazdy
  ILF i EIF policzyc jako jeden RET
• Reguly obliczania DET
• jako DET nalezy liczyc kazde unikalne,
  zidentyfikowane przez uzytkownika pole, bedace
  elementem ILF lub EIF
• jesli dwie aplikacje korzystaja z tych samych
  wewnetrznych (ILF) lub zewnetrznych (EIF)
  logicznych zbiorów danych ale odwoluja sie
  inaczej do podgrup danych to liczbe DET nalezy
  liczyc stosownie do kazdej aplikacji
• kazda grupa danych, która umozliwia relacje z
  innym ILF lub EIF musi zostac policzona jako
  jeden DET

12
3.3 Zlozonosc ILF oraz EIF

• Po obliczeniu dokladnej liczby RET i DET okresla
  sie poziom tzw. funkcjonalnej kompletnosci dla
  kazdego ILF oraz EIF.
• Do okreslenia sluzy tabela przedstawiona przez
  IFPUG.

13
3.4 Tabele kompletnosci
1 19 20 50 gt 51
1 Niski Niski Sredni
2-5 Niski Sredni Wysoki
gt6 Sredni Wysoki Wysoki
RET
DET
14
3.5 Liczba PF

• Na podstawie wyznaczonego poziomu funkcjonalnej
  kompletnosci wyznacza sie ilosc punktów
  funkcyjnych, przypadajacych na kazdy ILF i EIF,
  zgodnie z tabela IFPUG

15
3.6 Tabela PF dla EIF i ILF
Niski Sredni Wysoki
EIF 5 7 10
ILF 7 10 15
O wyniku decyduje suma punktów funkcyjnych
przypadajaca na kazdy EIF oraz ILF
16
4. Wyliczanie PF dla transakcji przetwarzajacych
dane

• Podczas wyliczania PF okreslamy funkcje
  transakcyjne, czyli EI, EO, EQ oraz ich
  kompletnosci ,a nastepnie wyliczamy liczbe
  punktów funkcyjnych dla kazdej z funkcji
  oddzielnie ( ponownie korzystamy z tabel IFPUG)
• EI (external inputs) to proces elementarny,
  któremu sa poddawane dane lub dane kontrolne
  przychodzace spoza granic aplikacji. Podstawowym
  celem EI jest dzialanie na/z jednym lub wiecej
  ILF zmieniajac jego dane lub/i zachowanie
  systemu.
• EO (external outputs) to proces elementarny,
  który wysyla dane lub dane kontrolne poza granice
  aplikacji. Podstawowym celem EO jest prezentacja
  informacji uzytkownikowi w procesie wyszukiwania
  tychze. Proces powinien zawierac przynajmniej
  formule lub wzór matematyczny wyliczajacy wartosc
  danych lub generowac wyprowadzane dane. EO moze
  równiez dzialac na/z jednym lub wiecej ILF
  zmieniajac jego dane lub/i zachowanie systemu.
• EQ (external inquiry) - to proces elementarny,
  który wysyla dane lub dane kontrolne poza granice
  aplikacji. Podstawowym celem EQ jest prezentacja
  informacji uzytkownikowi poprzez wyszukanie
  danych z ILF lub EIF, ale bez korzystania ze
  wzorów matematycznych oraz bez generowania
  danych. W trakcie dzialania EQ nie moze nastapic
  modyfikacja ILF i zmiana zachowania systemu.

17
4.2 Parametry FTR oraz DET

• Aby wyznaczyc poziom funkcjonalnej kompletnosci
  funkcji transakcyjnych trzeba wczesniej obliczyc
  wartosc FTR i DET.

FTR (a file type referenced) to inaczej 1) ILF
czytany lub modyfikowany przez funkcje
transakcyjna 2) EIF, z którego odczytujemy
informacje Reguly liczenia FTR sa
nastepujace 1) Licz kazdy modyfikowany ILF jako
jeden FTR 2) Kazdy czytany ILF i EIF licz jako
jeden FTR 3) Kazdy plik licz tylko raz
18
4.3 Zlozonosc EI, EO, EQ

• Na podstawie wyznaczonych liczb FTR i DET,
  wyznacza sie poziom funkcjonalnej kompletnosci wg
  tabeli

1 - 4 5 - 15 gt16
1 - 5 6 - 19 gt20
0 1 0 1 niski niski sredni
2 2 3 niski sredni wysoki
gt3 gt4 sredni wysoki wysoki
DET
FTR
19
4.4 Liczba punktów funkcyjnych

• Gdy znamy juz kompletnosc funkcji
  transakcyjnych, mozna wyznaczyc ilosc PF

niski sredni wysoki
EI, EQ 3 4 6
EO 4 5 7
20
5. Obliczenie wspólczynnika dopasowania wartosci
VAF

• VAF (the value adjustment factor) jest oparty
  na 14 charakterystykach GSC, których zadaniem
  jest oszacowanie funkcjonalnosci liczonej
  aplikacji.
• GSC to kompedium zawierajace zbiór pytan, które
  pozwalaja na calkowite oszacowanie zlozonosci
  systemu, poprzez okreslenie pewnych cech.

21
5.1. Wspólczynnik dopasowania wartosci

• Aby obliczyc wspólczynnik dopasowania wartosci
  nalezy
• 1) Oszacowac kazda z 14 charakterystyk, wynik
  natomiast umiesc na skali od 1 do 5, co odpowiada
  okresleniu tzw. stopnia wplywu DI
• 2) Policzyc calkowity stopien wplywu TDI sumujac
  i dodac do nich wynik z punktu 1.
• 3) Nastepnie policzyc VAF, korzystajac z
  gotowego wzoru
• VAF (TDI 0,01) 0,65

22
6.Obliczanie koncowej ilosci punktów funkcyjnych

• W zaleznosci od typu zliczania punktów (
  przyjetym w punkcie pierwszym) wyliczamy koncowe
  PF wedlug trzech wzorów
• Projekt nowego systemu
• DFP (UFP CFP) VAF
• Modyfikacja systemu
• EFP (ADD CHGA CFP) VAFA DEL (VAFB)
• Wymiarowanie istniejacego systemu
• AFP AD VAF

23
6.1 Zmienne

• DFP (development project function point count) -
  calkowita liczba punktów funkcyjnych dla nowego
  projektu
• UFP (unadjusted function point) nieuzgodniona
  liczba punktów funkcyjnych dla funkcjonalnosci
  aplikacji, dostepnej dla uzytkownika koncowego po
  instalacji
• CFP (conversion function point) nieuzgodniona
  liczba punktów funkcyjnych wynikajaca z konwersji
  danych
• EFP (enhancement project function point)
  koncowa wartosc punktów funkcyjnych w wypadku
  modyfikacji aplikacji.
• ADD - nieuzgodniona liczba punktów funkcyjnych
  odzwierciedlajaca te funkcje, które beda dodane w
  procesie modyfikacji.
• CHGA - nieuzgodniona liczba punktów funkcyjnych
  liczona dla modyfikacji istniejacych funkcji.
• VAFA wspólczynnik VAF liczony po modyfikacji.
• DEL - nieuzgodniona liczba punktów funkcyjnych
  odzwierciedlajaca te funkcje, które beda usuniete
  w procesie modyfikacji.
• VAFB - wspólczynnik VAF liczony przed modyfikacji
• AFP koncowa wartosc punktów funkcyjnych
• AD - nieuzgodniona liczba punktów funkcyjnych
  wynikajaca z funkcjonalnosci aplikacji, dostepnej
  dla uzytkownika koncowego.

24
Zalety FPA

• Mozliwosc stosowana bez wzgledu na sposób
  implementacji.
• Mozna stosowac ja do szacowania calych systemów
  lub tylko poszczególnych modulów.
• Jest stosowana do szacowania nowego
  oprogramowania jak i modernizacji istniejacego
• Jest to metoda bardzo popularna, a wiec wiele
  narzedzi programistycznych na FPA bazuje.

25
Wady FPA

• -poprawne wyliczenie punktów funkcyjnych
  wymaga duzo czasu, wiec jest dosc kosztowne
• -nie jest stosowana automatyzacja FPA
• -wyniki obliczen dla systemów mniejszych niz 15
  FP, moga byc niereprezentatywne
• -brak powiazan miedzy standardem IFPUG a innymi
  wersjami FPA
• -FPA jest metoda zakladajaca tzw górny limit
  zlozonosci brak efektywnosci w systemach o
  duzych encjach