uido ezelle

1
uidoezelle
G
1.5.1830-27.11.1899
Vereniging Aldichter Woensdag 14 mei 2008
2

• Programma
• Gedurende deze avond muziek van Erna Eugster
• Lezing LevenGedichten Rim Sartori
• Lezing WerkGedichten, thema Natuur Annemieke
  van Rooijen, Niels Blomberg
• Pauze
• Lezing West Vlaanderen en het West-Vlaams
  Gedichten Rezart Palluqi, Hein Walter
• Lezing God en Godsdienst, waaronder de
  schoolstrijdGedichten Cees Noordhoek, Frouke
  Hansum

3
Maar eerst even dit...

• West-Vlaams kent een dubbele ontkenning
• Bij ontkenningswoorden (niet, nooit, niemand,
  niets, geen, enz.) verschijnt er en voor de
  persoonsvorm.
• Gezelles vader noemde zich Pier Jan die geen
  Fransch en kan
• Soms zelfs alleen en zonder niet

Gij zegt dat t vlaamsch te niet zal gaan t en
zal! dat t waalsch gezwets zal boven slaan t
en zal! Dat hopen, dat begeren wij dat zeggen en
dat zweren wij zoo lange als wij ons weren,
wij t en zal, t en zal, t en zal!
4
Het leven van Guido Gezelle

• 1830 Geboren te Brugge op 1 mei als oudste kind
  van Monica Devrieze en Pieter Jan Gezelle
• 1830 In september maakt België zich los van
  Nederland
• 1831 Op 21 juli wordt Leopold de eerste koning
  der Belgen
• 1846 Leerling aan het Kleinseminarie in
  Roeselare.
• 1850 Studie aan het Grootseminarie in Brugge.
• 1854 Leraar aan het klein-seminarie te
  Roeselare, priesterwijding op 10 juni.
• 1857 Leraar van de poësis-klas.
  Schrijft Dien avond en die rooze voor zijn
  leerling Eugeen van Oye
• 1859 Einde Poësis-klas
• 1860 Overplaatsing naar Brugge, onderrector
  Engelse kostschool
• 1861 Leraar in de wijsbegeerte en onderrector
  Seminarium Anglo-Belgicum.
• 1865 Onderpastoor van Sint-Walburga.
• 1872 Naar Kortrijk aangesteld als onderpastoor
  in de O.-L.-Vrouw-parochie.
• 1889 Directeur van een kleine kloostergemeenschap
  van Fransche nonnen.
• 1899 Terug naar Brugge Rector van het
  aristocratische klooster van kanunnikessen,
  het English Convent. Overleden op 27
  november.
• 1926 Zijn geboortehuis is sinds 1926 ingericht
  als Gezellemuseum.
• 1930 Brugge heeft voor Gezelle een standbeeld
  opgericht

5
DIEN AVOND EN DIE ROOZE   k Heb menig menig uur
bij u gesleten en genoten, en nooit en heeft een
uur met u me een enklen stond verdroten, k Heb
menig menig blom voor u gelezen en
geschonken, en, lijk een bie, met u, met u, er
honing uitgedronken maar nooit een uur zoo lief
met u, zoo lang zij duren koste, maar nooit een
uur zoo droef om u, wanneer ik scheiden
moste, als de uur wanneer ik dicht bij u, dien
avond, neêrgezeten, u spreken hoorde en sprak tot
u wat onze zielen weten.
Nog nooit een blom zoo schoon, van u gezocht,
geplukt, gelezen, als die dien avond blonk op
u en mocht de mijne wezen! Ofschoon, zoo wel voor
mij als u, ? wie zal dit kwaad genezen?? een uur
bij mij, een uur bij u niet lang een uur mag
wezen ofschoon voor mij, ofschoon voor u, zoo
lief en uitgelezen, die rooze, al was t een roos
van u, niet lang een roos mocht wezen, toch lang
bewaart, dit zeg ik u, t en waren ik t al
verloze, mijn hert drie dierbre beelden u, dien
avond en die rooze!      Guido Gezelle
1-11-1858
6
De Dageraad In t blauwe van den hemel
doekt een kleene, witte wolke de zonne mij en t
witte van die wolke en komt geen vlekkelooze
molke geen wolle bij geen witgewasschen wolle,
noch geen snee die, versch gevallen, te gronde
ligt zoo wit is op de boorden van die witte
wolke, t brallen van t zonnelicht. k En kan
t niet meer bezien bijkans, mijne oogen willen
dolen t is vermiljoen, dat, zwart in mijnen
boek drukt, zoo zwart is als de kolen, en t rood
is groen. De Leye, die daar stille ligt, het
water in de beken is rood voortaan terwijl, van
top tot teen mij als van t morgenrood
ontstoken de boomen staan. Het schemert hooge
en leege nu, en, diepe in s hemels
gronden vandage staat, beneên dien witte
zonnedoek, in s middags hooge stonden, de
dageraad! Guido
Gezelle 8/9-3-1898
Dageraad
Schaduw op het raam verdwijnt in het
ochtendlicht het nachtuiltje vliegt weg. Koele
aanraking van dauw doet me dansen in 't gras.
Vlagen morgenwaas vang ik in mijn handen
op nauwelijks tastbaar glippen door mijn vingers
weg een bries neemt ze met zich mee. Onder het
venster verschrompeld op een tegel een roerloze
wesp. In uitbundige stemming vliegen de vogels
voorbij. Op het warme zand twee kinderen hand
in hand, benen hebben haast. Hun lijfjes deinen
later op het ritme van de zee. Zeepbellen
blazen in elegante boogjes uit een
waterpijp. Door waaiers van waterschuim warmt de
ochtendzon zich op. Onder mijn voeten glijdt
het weglopende eb. Schelpen verkleuren. De vloed
op hoge poten heeft de benen genomen.   Langs
ribbels van zand ga ik mee, mee met de
stroom tussen de golven. Met een onstuimig
gevoel kus ik de mond van de zee.

2002/Rim Sartori
7
Rim Sartori 1972
Guido Gezelle 14-2-1871.
8
 t Regent, regent   t dondert rondom
mij bliksemflitsen flikkeren rondom
mij, hagelvlagen vagen rondom mij t breken
beken water rondom mij! Guido Gezelle
1860-1872
9
Het werk van Guido Gezelle

• 1858 Kerkhofblommen en Dichtoefeningen.
• 1860 XXXIII kleengedichtjes
• 1862 Gedichten, Gezangen, Gebeden.
• 1871 De doolaards in Egypten. naar het Engelsch
  van J.M. Neale
• 1877 Van den kleenen hertog. Naar Ch.-M.
  Yonge.
• 1882 Uitstap in de warande.
• 1880 Liederen, eerdichten et reliqua.
• 1886 The Song of Hiawatha. Overgedicht in t
  Vlaamsch, origineel van Henry W.
  Longfellow
• 1893 Tijdkrans.
• 1897 Rijmsnoer om en om het jaar
• 1899 Goddelijke beschouwingen. Van G.-J.
  Waffelaert, uit het Latijn vertaald.
• 1901 (postuum) Laatste Verzen .
• 1908 (postuum) De ring van t kerkelijk jaar.
  proza

10
Song of Hiawatha
Through the tranquil air of morning,First a
single line of darkness,Then a denser, bluer
vapor,Then a snow-white cloud unfolding,Like
the tree-tops of the forest,Ever rising, rising,
rising,Till it touched the top of heaven,Till
it broke against the heaven,And rolled outward
all around it.
En de rook ging traagzaam opwaarts, door de
windloosheid des morgens, eerst een lintje
blauwen rooks maar, dan veel dichtere en
zwaardere walmen, dan een sneeuwwit
wolkgevaarte, lijk nen bosch vol dennenboomen,
immer rijzend, rijzend, rijzend, ont wanneer t,
den hemel rakende, afsloeg, en lang alle
wegen heel de locht vol rook gespreid had.
11
Kuikens bij Gezelle Kiekskes, nauwlijks uit de
schale,hadden ook al elk hun tale,wrochten ook
al even goedmet den bek en met den voet,want
zij liepen weg al piepenen zij kropen weêr al
kriepen"kriep!" in moeders pluimen rok,die van
blijdschap klokte "klok!"Ach! het moederlijk
beminnen!Zoetjes streelde zij t naar
binnen,zoo daar een van heel den hoopkijkend
uit heur vlerke kroop. Guido Gezelle, 1855-56
Pachthofschilderinge
Eendagskuiken (Annemieke van Rooijen) Dat er
zoiets is als een bestaanwist ik pas aan het
einden dat het leven moeite kostzoals het
hakken in de eierschaal maar wel de moeite waard
endat je warm moet blijven. Dat er zoiets was
als vingers,onverschillig snel betastenden
vallen zonder fladderenmoest wel verkeerd
zijn. Dat dit het was en niet meer.
12
 Grauwe abeel.    Kruising tussen twee soorten
gaf jou het grijze onderkleed, deed het
heftigst trillen bedaren. Blaft er een hond aan
je voet? Geliefde arbor populi, met glanzend
gezicht fluister je als een jonge minnaar, beweeg
je in april wanneer je rode katten
kleuren roezemoezend als je met winden
stoeit.   Trots deel je je erfgoed in het
valseizoen. De naakte winter noodt tot
bomendromen en mijmering. Je kale takken
tikken een verhaal van eeuwen her, zwaarden en
schilden, huizen en vloeren onverteerbaar door
het vuur, papier en klompen voor een klepperende
dans.    Annemieke van Rooijen
2006 
13
Masterclass   Elke ochtend na de winderige
uittocht van mensen van tienhoog treedt rust in
op de galerij zingt in de verlaten keuken de
gekooide.   Dwars door de ruit breken zijn
loopjes en trillers. Hij krijgt bezoek een
spreeuw strijkt op de ballustrade neer en
luistert en probeert het gele meestertje te
imiteren. Steeds luider klinkt nu het gezang van
binnen en van buiten als strijden twee
giganten.   De eenzame kanarie leeft weer op. De
vrije vogel lijkt de kou, de anderen, het harde
leven te vergeten in dat duet op hoog
niveau.   Elke dag is hij er weer.
Annemieke van Rooijen 07/08
14
DE VERSGEROERDE GROND hij riekt niet goed, zo
weeïg, uit zijn bonken van polderklei verspreidt
de walm van stoppels en van stronken in zompig
zog zich in de herfst die kalm begonnen is, maar
zwelt en kwelt wie niet kan vinden beschutting
tegen winden, wier stormkracht heeft geknakt de
allerlaatste halm! Niels Blomberg, 21 maart 2008
DIE VERSCHGEROERDE GROND hij riekt zoo goed, zoo
vruchtbaar, in de lonken des zonnekens weêr
opgestaan, gelaafd en zatgedronken, aan t zog,
dat hem de borst heeft toegestaan der beke, die
daar kwelt, en blinkt, vol moedervochten, en
die de goede lochten des lentenweders wekt, in
't eerste kruiduitslaan! Guido Gezelle,
september 1881
15
klopt en klopt op uw herten weder, buigt en
bidt en klopt en ziet naar den grond, in den
hemel niet buigt, onkundigen, buigt,
geleerden, buigt, vernederden, buigt, vereerden
God is daar! Hij rijst... Hij daalt, en
Zijn goudene krone straalt weg end weder voor die
schouwen en zijn oogen op durft houen,
kruisgewijs, ende... G o d i s d a a r,
Jesus, God en mensch voorwaar, God, met lichaam,
ziel en leven, God, voor Wien al de engelen
beven, liggende rondom t altaar buigt u,
buigt u... G o d i s d a a r !Guido Gezelle,
28-3-1859
GOD IS DAAR, Of de zegen met het
Alderhoogste Klinkt en rinkelt de heldere
belle, klinkt de klenkerende autaarschelle,
bonst het ronkende klokgeklop, reekt het
riekende reukvat op, rukt het rookende reukvat
neder, rukt en rinkelet weg end weder, slaat
het wentelend orgelspel, drukt de dreunende
terden fel, doet de bronzene monden spreken, dat
de daverende ruiten breken, dat de kerke vol
klanken komt, en van zwellende zangen
dromt, buigt uw biddende hoofden neder,
16
Knoppen knappen, knoppen springen, vogels
fluiten, vogels zingen uit het zuiden
teruggekeerd alles klinkt en
kwinkeleert. Juicht gekomenen, juicht
ontwaakten, juicht door lentezon geraakten
Maart is daar! zij rijst... zij daalt, en
haar gouden zonlicht straalt over weiden die
verwachten minder lange koude nachten, minder
honger Maart is daar! Er zit leven in het
jaar. Winterstilte is versplinterd, Koning Winter
uitgewinterd, Moeder Lente roert haar snaar,
zingt haar metten Maart is daar!
Niels Blomberg, 15 april 2008
MAART IS DAAR Warme wind in kale kruinen wil
de lente rondbazuinen, tak op tak als
trommelstok, vliegend vaandel in de nok. Voor
de weggedooide schotsen komen krinkelende
kabotsen. Onder water heeft de puid reeds
de lente ingeluid. Er is bloesem, er zijn
blaadjes, leven kruipt uit hoeken, gaatjes
al wie s winters heeft gevast wordt met een
ontbijt verrast.
17
Wat hangt gij daar te praten aan die blomme, o
bruine bie waarop, waaruit, waarover ik u ronken
hoore en zie? Gij zijt er met uw'neuze en met uw'
tonge al ingegaan gij het eraan geroken en van
alles aan gedaan, daarom, daarin, daarover, op
uw' vlerken alle twee ik wonder hoe die blomme
u laat geworden, zoo ter lee! Och, ware ik in
heur' plaatse, ik hiet u varen, en ik sloot zoo
seffens al dat werk, al dat geruchte uit mijnen
schoot, en 'k... "Rap, uit mijnen weg en uit
mijn zunne, dat ik zie houdt op, en laat mij
werken, of ik strale u!" zei de bie. Guido
Gezelle, 13/6/1882 daarom daarom(heen)ik hiet u
varen ik beveel u weg te gaanzunne zonik
strale u ik steek u
TIPILA PALUDOSA Jij lieve lome langpootmug Je
wilt niet drinken van mijn bloed Je maakt geen
jeukbult op mijn rug Daarom werk jij op mijn
gemoed Zo goeiig en niet al te vlug Een wesp
of bromvlieg op een ruit Maakt veel geluid, is
hoorbaar boos Hij bromt en zoemt ik wil eruit
Jij vliegt maar wat, zo hulpeloos Jouw
lijdensweg kent geen geluid Ik pak je heel
voorzichtig aan Je friemelt in mijn holle hand
Ik laat je buitenshuis weer gaan Maar wesp en
vlieg maak ik van kant Door met de mepper te
gaan slaan Niels Blomberg, 10 mei 1999
18
SLAK Soms gaat hij met zijn huis, soms gaat hij
naakt, maar hoe dan ook, gestaag gaat hij naar
voren. Ik zie hoe hij op slijmerige sporen toch
altijd bij zijn einddoel weer geraakt. Ik zie
hem door de hosta-blaadren boren. Ik zie dat
slechts de nerf hem niet zo smaakt. Ook
afrikaantjes zijn soldaat gemaakt. Zijn noeste
arbeid kan mij niet bekoren. O mens in deze
oversnelle tijd met uren die steeds sneller gaan
verstrijken met hartinfarct en overspannenheid,
je moet de slak toch beter gaan bekijken. Dan
zie je wat volstrekt geen twijfel lijdt elk
doel kan men met slakkengang bereiken. Niels
Blomberg, 24-25 augustus 1998
19
Gezellemuseum
Standbeeld
PAUZE
Gezellehof
20
(No Transcript)
21

• Brugge
• (Roeselare ontbreekt)
• Kortrijk
• Schelde, grensrivier
• Leije, stroomt door Kortrijk. Bezongen door
  Gezelle.
• Leije en Schelde komen samen in Gent
  (Oost-Vlaanderen)
• De zee. Heeft Gezelle die ooit gezien?

22
West-Vlaams

• Gesproken in West- en Frans Vlaanderen
  (donkerblauw)
• Gezelles gedichten in het West-Vlaams
• Verzamelde 150,000 papierlingskes met woorden
• Heden ten dage West-Vlaamse wikipedia met bijna
  3000 artikelen.

23
Tijdschriften

• 1860-1868 Reinaert de Vos een zondagblad voor
  verstandige lieden Bijdragen van Gezelle
• 1864-1872 weekblad t Jaer 30't Jaer 30 of
  politieke wegwyzer voor treffelyke lieden vanaf
  1870 t Jaer 1870 politieke journalistiek
• 1865-1871 geïllustreerde weekblad Rond den
  Heerd, Een leer-en leesblad voor alle lieden
  heiligen, liturgische onderwerpen, flora, fauna
  en oude volksgezegden
• 1873- Journalist en publicist in de Kortrijkste
  krant De Vryheid, later de Gazette van Kortryk
• 1881-1895 Loquela Taalkundig tijdschrift
• 18851899 Dit is de nieuwe Vlaamsche Duikalmanak
  ofte Plukalmanak .
• 1890- Biekorf. Dat is een leer- en leesblad voor
  alle verstandige Vlamingen. Volkskundig
  tijdschrift

24
Het leven Het leven is een krijgsbanier, door
goede en kwade dagen gescheurd, gevlekt,
ontvallen schier, kloekmoedig voorwaarts
dragen.. Men tuimelt wel, en wonden krijgt men
dikwijls, dichte en diepe... t en vlucht geen
weerbaar man, die wijgt, of hem de dood beliepe
Het leven is... geen vrede alhier, geen
wapenstilstand vragen het leven is de
Kruisbanier tot in Gods handen dragen! Guido
Gezelle  
De roodzwartgeblakerde spiegel Mijn leven is
een spiegel, en mijn dagen lijken op
ballonnen. Elke avondschemering hoor ik hen
ontploffen. Het geluk prikt met haar naald de
rode ballonnen en verdriet de zwarte ballonnen.
Ik ruim met stoffer en blik de ledematen van
mijn dagen op. Wanneer de avond opkomt, zie ik
de rode en zwarte ballonnen. Met bloemenbloed en
slangenspuug, bespetteren ze mijn
levensspiegel. Mijn leven is een
roodzwartgeblakerde spiegel. Mijn dagen zijn
ballonen. Ze zweven voor de spiegel. Oren dicht!
Rezart Palluqi 03-04-08
25
Zuurstofschepper! Ontvang Guido, de
dierenliefhebber! Richting je sterrenkasteel, vlie
gt hij, met een rode haan op zijn kop.   Is eer
een paradijs voor de dieren?   Tijdens zijn
aardse verblijf, gedroeg hij zich als een wijze
kip. Water op de weemoedigere meer dronk hij. De
eieren van waanhoop broedde hij.   Zijn
voorbestemde goddelijke levenswijze!   Nu dat
Guido blauwe lucht is geworden, laat zijn haan
kraaien de doden waker te maken...
    Rezart Palluqi
08-04-08
26
Tik Tak   De ziel hekelt de menselijke
talen. Naar de hartkloppen wil hij
luisteren. Naar het geruis van de
bloedaders...   ...daarin varen geen schepen met
sceptische kapiteins.   De ziel hekelt de
gedachten. Wanneer ze als stormen, wakker
worden, verstopt de ziel zich in de oksels en
roept zachtjes Rustig aan, mens!   Ik kan niet
naar je hartkloppen luisteren Tik tak! Tik
Tak Tik Tak heet mijn taal... Rezart Palluqi
ALS DE ZIELE LUISTERT Als de ziele
luistertspreekt het al een taal dat leeft,'t
lijzigste gefluisterook een taal en teken
heeftblaren van de bomenkouten met malkaar
gezwind,baren in de stromenklappen luide en
welgezind,wind en wee en wolken,wegelen van
Gods heiligen voet,talen en vertolken't diep
gedoken Woord zo zoet...als de ziele
luistert! Guido Gezelle (1859)
27
Leest t is de mens  En gelijk zo de mensen, de
sprakende mensen, die smachten naar
macht over wensen, die bezaaien de
gronden met drift, elkander bestokend
met kakel en kift om wat is en toch nood wordt
gemist - de mensheid bestaat en kan niet
gewist geen opstand of oorlogse
toestand, geen koersval, doodsteek of
bosbrand kan stoppen de voortgang der benige
lieden, ze geschieden, geschieden, geschieden
dat het een lust heeft, vervullend de
steden, de wereld verstoppend, ze
vertreden de rozen, de bomen, voor hen zijn de
zeeën niet
heilig, de ruimte
naar sterren gigantisch schijnveilig
voor de helpende hand van de mens, de
toekomst makende homo sapiens. Maar
sprak Iets dat boven ons staat dat het
stopt, dan stopt het . . . zo gaat dat.  
2008 Hein Walter
Hoort t is de wind   Hoort, t is de wind, t is
de wind, t is de wind, en zoekende
zucht hij om ruste te vinden, overal
rond, en en vindt geene, nooit of hij
de daken van dhuizen verstrooit, of hij de
vliegende blâren doet ruischen, of hij de boomen
daarboven doet buischen, of hij de
torren hun toppen afwaait, of hij de
malende meulenen draait, of hij de zee in de
wolken doet botsen, of hij ze slaat op heur
zuchtende rotsen, of hij de schepen
daarbinnen begraaft, of hij door
schuimbekkend zeewater draaft nimmer en vindt
hij, de wind, t is de wind, en nimmer en zal hij
geen ruste meer vinden, nimmer en rustt
hij maar eenen keer Stil! sprak Hij,
die immer in ruste is, Ik wil!a sprak
Hij, die alles in roer zetten kan
Stil! en hij rustte . . . en hij rustte
nochtan!
Guido Gezelle 1859  
Kunstwerk op foto Frans van der Ven
28
God en godsdienst

• Naast natuur is God een belangrijke
  inspiratiebron, vaak gecombineerd de schoonheid
  van de schepping
• Daarnaast was Gezelle een conservatieve katholiek
  die ook politiek actief was
• 1878-1884 Schoolstrijd tussen liberalen en
  katholieken
• 1830 Belgische scholen met katholiek karakter
• 1878 Liberale regering scheiding van kerk en
  staat, neutrale scholen.
• Katholieken vechten om 'de ziel van het kind' en
  tegen 'scholen zonder God'.
• Leraren, ouders en kinderen van staatsscholen
  worden geëxcommuniceerd
• Staatsscholen liepen leeg
• 1884 katholieke regering. De liberalen kwamen 30
  jaar niet meer aan de macht

De puid, laatste strofe (herfst 1881)
Zoo doet de Staat hij zal, hij wilt, hij
gaat, hij moet, al kan hij niet, God, Kerke en al
vervangen de scholen, dat is hij het Recht,
t is hij t belangen, van mensche en dier, t
is hij t is hij die t, al meteen, dat rept en
roeren kan, dat groot is en dat kleen zal wenden
doen en gaan ! Dat, elk verwondert het springt
een bliksem en... De god ligt afgedonderd
29
ZELFPORTRET   Je bent een vreemde voor me,
Guido Jouw huis is niet dat van mij, met Te veel
deuren die altijd open staan. Je woont in een
land ver weg, al   Wat daar waait is zachter dan
een zuchtje. Onze zon lijkt dezelfde, bij jou
schijnt Hij ongebroken. Geen andere bloei Ken je,
dan wat zich opent voor God.   Maar wat blijft
dicht, wanneer we je Woorden afstoffen? Ben je
echt, die Ik ook kan zijn, of doe je (welk
poeder) Alsof? Om je heen zie ik een muur.   Ja
Guido, je bent me vreemd. Kom, Laat me je omarmen
en schuilen We samen tegen de laatste wind
- Onder je zwarte rok, je hoge dak. Cees
Noordhoek
30
E G O   F L O S   Ik ben een blommeen bloeie
voor uwe oogen,    geweldig zonnelicht,    dat,
eeuwig onontaard,    mij, nietig schepselken,in
't leven wilt gedoogen    en, na dit leven,
mij    het eeuwig leven spaart.            Mijn
leven isuw licht mijn doen, mijn
derven,    mijn' hope, mijn geluk    mijn
eenigste en mijn al    wat kan ik, zonder
u,als eeuwig, eeuwig sterven    wat heb ik,
zonder u,    dat ik beminnen zal?            Dan
zal ik voor...o neen, niet voor uw
oogen    maar naast u, nevens u,    maar in u
bloeien zaan    zoo gij mij, schepselken,in 't
leven wilt gedoogen    zoo in uw eeuwig
licht    me gij laat binnengaan! 
Guido Gezelle 17/11/1898
IK BEN LOS   Geweldig zonnelicht Laat me in je
binnengaan Dan zal ik aan jou En, na dit leven,
mijzelf Maar altijd naast jou, naast jou Mijn
hoofd te slapen aanbieden. Om daarna, om de
beurt, Wanneer jij, zon, weer bent
opgestaan, Wakker geworden, mij te dwingen Ook
een keer wakker te worden En dan de krant open te
slaan En in de avond te dichten dat blad En te
bloeien voor jouw ogen O nee, niet voor jouw
ogen Maar voor die in bloei staan Steeds in dat
eeuwig licht Dat als een onblusbare
spaarlamp Mijn mijngangen verlicht En mij, nietig
schepseltje Dat altijd en eeuwig naar boven
graaft Omdat het anders niet groeien wil Met het
leven wilt besproeien Ik ben een bloem, ik ben
los.
Cees Noordhoek
31
Broeds   O, zacht kippenlief, hoe stil zit je al
wekenlang te broeden in het stro. Ik hoor je
niet, waar is je tok toch gebleven? Alleen een
klok verlaat je snavel af en toe. Je wacht en wil
de warmte hoeden die je perste uit je witte lijf.
Je laat het gaan, de korrels en het pikken van
zus Sjaan.   O, zacht kippenlijf, je hebt de
warme hanenbuik gemist en je weet het niet.
Niets dan broeden maakt je kouder dan je
levenloze ei onder je kippenkontje in het stro
en jij weet het niet. Ik wil niet wachten op
het breken van je oog.   Hé, mijn dichterke, hoe
stil en stijf je mijmering. Kom uit je hok. De
tafel is gedekt voor twee.

Frouke Hansum
32
HET SCHRIJVERKE (Gyrinus Natans)O Krinklende
winklende waterdingmet t zwarte kabotseken
aan,wat zien ik toch geren uw kopke flinkal
schrijven op t waterke gaan!Gij leeft en gij
roert en gij loopt zo snel,al zie k u noch
arrem noch beengij wendt en gij weet uwen weg
zo wel,al zie k u geen ooge, geen één.Wat
waart, of wat zijt, of wat zult gij
zijn?Verklaar het en zeg het mij, toe!Wat zijt
gij toch, blinkende knopke fijn,dat nimmer van
schrijven zijt moe?Gij loopt over t spegelend
water klaar,en t water niet meer en
verroertdan of het een gladdige windtje
waar,dat stille over t waterke voert.o
Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -met
twintigen zijt gij en meer,en is er geen een die
t mij zeggen kan -Wat schrijft en wat schrijft
gij zo zeer?Gij schrijft, en t en staat in het
water niet,gij schrijft, en t is uit en t is
weggeen christen en weet er wat dat
bediedtoch, schrijverke, zeg het mij, zeg!Zijn
t visselkes daar ge van schrijven moet?Zijn t
kruidekes daar ge van schrijft?Zijn t keikes of
bladtjes of blomkes zoet,of t water, waarop dat
ge drijft?Zijn t vogelkes, kwietlende
klachtgepiep,of is et het blauwe gewelf,dat
onder en boven u blinkt, zoo diep,of is het u,
schrijverken zelf?En t krinklende winklende
waterding,met t zwarte kapoteken aan,het
stelde en het rechtte zijne oorkes flink,en t
bleef daar een stondeke staan"Wij schrijven,"
zoo sprak het, "al krinklen afhet gene onze
Meester, weleer,ons makend en leerend, te
schrijven gaf,één lesse, niet min nochte
meerwij schrijven, en kunt gij die lesse
tochniet lezen, en zijt gij zo bot?Wij
schrijven, herschrijven en schrijven nog,den
heiligen Name van God!
Guido Gezelle 1857?
Onze benen willen lopen. Brommende, grommende
motordieren willen heuvels, zand en diepe
plassen storten zich op Almere-Poort, paradijs
op zondag in de zon. Ronde poten rennen cirkels,
sproeien modder in het rond, even rusten op
hun kont en opnieuw rennen ronde poten cirkels.
  Wat zijn jullie en waarom dat grommen hier op
zondag in de zon? Boos misschien of weggevlucht
of sproeien jullie van geluk? Waarom is dit
jullie paradijs?   Mijn stem is te zacht. Wij
lopen door, over de geluidswal naar het
schrijfkanon Waarom is dit jullie paradijs?
Schrijfkanon
Geïnspireerd door Het Schrijverke van Guido
Gezelle Schrijfkanon van Peter Zegveld Frouke
Hansum
33
Tot ziens
Dichters deze avond Annemieke van Rooijen, Cees
Noordhoek, Hein Walter, Rezart Palluqi, Frouke
Hansum, Rim Sartori en Niels Blomberg Muziek
Erna Eugster Beeld en vormgeving presentatie
Petra Luijten