Annesini Arayan Kardan Adam

1
Annesini Arayan Kardan Adam
2

• O gün, yilin ilk kari yagmisti. Çocuklar
  hemen toplanip, kendilerine kömür gözlü, havuç
  burunlu, sevimli bir kardan adam yaptilar.
  Çocuklarin sevinçli.hali kardan adamin da çok
  hosuna gitmisti. Onlarin çevresinde kosup
  oynamasi bir anda kardan adami da canlandirmis
  gibiydi.

3

• Karanlik bastirip da çocuklar evlerine
  çekilince pek hüzünlendi. Kendisini çok yalniz
  hissetti. Öylesine üzüldü, öylesine üzüldü ki,
  neredeyse buzdan kalbi Çit! diye kirilacakti.
  Sonra, Belki de onlari yeniden görebilirim, diye
  düsündü. Yavasça yeniden dogrulup, en yakinindaki
  evin penceresine yaklasti. Içeride çitir çitir
  yanan soba, camlari iyice bugulamisti. Baba,
  sobanin agzina kürek kürek kömür atiyordu.
  Çocuklarin nesesine diyecek yoktu. Bir yandan
  buhari tüten çorbayi içerken, bir yandan da o gün
  okulda olanlari anlatiyorlardi.

4

• Kardan adam üzüntüyle içini çekti.
  Kendisinin hiç evi, ailesi olmamisti. Günübirlik
  yasiyordu zaten. Üstelik su sevimli afacanlar
  olmasa ayaklar altinda ezilen bir tutam kardan
  baska bir sey olmayacakti. Hele su Günes yüzünü
  birazcik gösterse, yasaminin o anda son
  bulacagini biliyordu.Birden kararini verdi. Daha
  önce kar tanelerinden birinin anlattigi o KUTUP
  denilen yere gidecekti. Böylece yillarini
  birlikte geçirebilecegi bir aileye de
  kavusabilirdi.

5

• Ertesi sabah çocuklar sokaga çiktiklarinda
  çok sasirdilar. Her yan karlarla kapliydi. Gece
  hava daha da sogudugu için karlar erimemisti, ama
  bir gün önce yaptiklari kardan adam birdenbire
  yok olmustu?

6

• Kardan adama gelince... Az gitti... Dere
  tepe düz gitti... Donmus topraklarin üzerinden,
  çatir çutur buzlarin arasindan geçti. Sonunda
  Kutup bölgesine vardi. Önce buz gibi rüzgar
  karsiladi onu. Sonra siyah elbiseli penguenlerle,
  sevecen foklar sardi çevresini. Foklar küçük
  yüzgeçleriyle sagina soluna dokunup onunla
  arkadas olmak istediklerini söylediler.
  Penguenlerin bir kismi nese içinde el çirpip bu
  yeni dostu selamladilar.

7

• Bazilari da merakla havuç burnunu, çali
  süpürgesini çekistirdi. Sakaci rüzgar, basindaki
  sapkayi kapip kaçirdi. Kardan adam da onlari pek
  sevmisti. Artik eriyip çamurlara karismak yok,
  diye mirildandi kendi kendine... Burada yillarca
  yasayabilirim.Ama bir süre sonra herkes kendi
  isine daldi gitti.

8

• Zavalli kardan adam yine tek basina kalmisti.
  Ilk kez kar ve buz onu titretti. Inanir misiniz,
  agaçlari, hatta günesi bile özler oldu. Hele
  çocuklar... Hele o yaramaz çocuklar burnunda
  tüter olmustu. Üstelik simdi, istedigi bir aileye
  ancak onlarin yardimiyla kavusacagini da
  anlamisti. Sevilmek istiyordu. Yasami bir gün
  bile sürse, birlerinin ona sarilmasi, onlarin
  sicakligini duymasi gerekliydi.

9

• Çocuklar, ilkbaharin sevimli müjdecisi kus
  civiltilariyla uyandiklari bir sabah, sokakta hiç
  beklemedikleri bir konukla karsilastilar. Kardan
  adam esrarengiz sekilde ortadan kayboldugu gibi,
  yine ayni anlasilmaz bir güçle ortaya çikmis,
  onlara gülümsüyordu. Yemyesil çimenlerle,
  papatyalarin arasinda durmus, omuzlarina konan
  kuslarin sarkilarini dinliyor gibiydi. Her
  halinden mutluluk içinde oldugu anlasiliyordu.

10

• Köyün sokaklari bir anda neseli çigliklarla
  doldu. Köyün her evinden bir iki çocuk kosarak
  çikip bu eski dostun çevresini sariyordu. Bu
  güzel manzarayi gören günes, bir buluta kendisini
  örtmesini rica etti. Biraz daha geç isinip,
  çocuklarla kardan adamin mutlulugunu elinden
  geldigince uzatmaya çalisti.

11

• . Her geçen dakika eriyip topraga karisan kardan
  adam ise mutlu gülücükler dagitmaya devam
  ediyordu çevresine. Birkaç ay sonra yeniden
  bulusacaklarini biliyordu Artik, bu dünyada
  çocuklar var oldukça ve kar yagdikça her kis
  yeniden dogacagina inaniyordu.